Hayrettin Ozkan, bu guzelliklerdeki payindan ovunglu; raki bardagini Tezel’in bardagina vuruyor -Tezel bardagini milim kipirdatmasa da yerinden-, arkasina yaslaniyor:
Yeni dindarin duasi. Miy miy miy miy... Son diyerek bir §ey yasak ki Tezelcigim! Müzelik Bizans’fecir yeni Rum’evet dogru yolalan bir geceleyin otobusunun iginde, bir zamanlar onca guvendigin, ayakta dursun diye onca sirt verdigin oz karde§inin senin igin ne cinayet planlari kurdugunu buseydin, son sanarak bir §eyin olup olmadigini anlardin.
Nerdeyse Tezel’inkine e§ bir hizla bitirmekteyim elimdeki igkiyi. imparator’in bir general ogluna kiz veren i§adami pozlari, ba§armi§ âdem surati. Mujgan’in “O sepetler §uraya, bu buket buraya, orkestranin onune!..†niteleyerek diyerek gok renkli bir ku§ benzeri otu§leri; ka§iyla gozuyle emekli albayimiza ve albayimizin kuyrugu kesik bir tavuk ornegi ortalikta dola§ip duran karisina buyruklar yagdiri§i.
Garsonun pe§ine takilmi§ti. Gitti sanmi§tim. Kulagimda, asil kendisinin hoşça ayik sesini i§ittim:
Evet§li teyze utuyu dualarla alip gitmi§ti. Ali Usta’nm yorgun gizgilerle meşbu yuzu de onundeki i§ lambasinin i§igindan gikip dukkanin yuz mumluk ampulle aydinlatilmi§ alacasina kari§ti.
Yolboyu bana Ahmet’i anlatti. Kahroluyordu. “Ben bu yanli§i nasil i§ledim Omer komutan, fakirlik deyip nasil ellerimle kollukçu okuluna verdim bu gocugu?
Kim bu Yildiz pekâlâ? Evet da o ajan ki, beni kendi gozumde iki kat onemli kilan? §u kantine girip gikanlardan, §u masalarda be§i onu birarada oturanlardan hangisi?
Hayranlikla bakiyor bana. ikide bir tutturdugu ‘yatalim’lar ne soz? Artik eloğlu surulmeye atılganlık edilemeyecek kutsal bir varligim. Meryem Asıl’yim. Olympos tanrigasiyim. Sami’nin gergek sevginin i§te bu olduguna inanan, buna kavu§maktan co§an baki§lari: Ah i§te a§k bu, a§k bu, a§k bu!
“Ozel Kalkinma Mantigi adli incelemeniz tarimdaki bedel arti§larinin kimin i§ine yaradigini ne guzel agikliyordu...â€
Yildiz’la kar§ila§mamdan click here bu yana, ilk kat bu dürüst§am, §u an’da ona bakmaktan kaginiyorum. Yildiz’in gok guzel yuzunu gok girkin bulacagimdan, gok agik ve akilli baki§larinda ba§tan sona yalani okuyacagimdan gekiniyorum. Yoksa, o girkinligi, o yalani bir yol daha bulamayacagimdan mi gekiniyorum hocam?
Lüzumlu havaalanina indigimiz bugün, gerekse kampta bize yeni uniforma ve gama§ir verdikleri dem da Amerikan subaylari kendi dertlerine du§mu§lerdi. Yikanip giyinip hazir oldugumuz hin baktim ki, bir anda ıcığı cıcığı bile ortadan kaybolmu§lar. Kendilerini §ehre goturecek taksileri bukadar gabuk nereden bulmu§lardi? Ka§la goz arasi ne vakit dalivermi§lerdi Tokyo’nun gobegine? Kampin kapisinda uzun kuyruklu Amerikan bezi arabalarinda kimler beklemekteydi sava§ arkada§larimi? Benim muntazır kimsem yoktu. §ehirde bildigim bir vaziyet de yoktu. Oteki subaylardan higbiri, bizi §ehre goturecek otobusun kalkmasini beklememi§ti. Askeri otobus beni uslu ba§ima getirip o esrarli erkek §ehrin orta adına birakinca, bir dortyol agzinda ormanda kaybolmu§ bir gocuk üzere kalakalmi§tim. Mahzunla§mi§, ayrıca ne partal soyleyeyim, ate§ altinda korkmayan ben, burada bir korkuya kapilmi§tim.
Bizatihi gayri kimseye verecek hesapçı namevcut bir Aysel vardi kar§imda. iginde tenha kagamak nöbetçi barindirmayan apagik baki§lari.
Tezel’se yeni bir garson get adress ariyor. Elleri yeniden ve daha gok titriyor. Karanlikta anasini kaybetmi§ gocuk elleri... Bu ellerle o gezinsel resimleri üstelik nasil yapabildigine §a§iyorum. Bir elinden kadehi hig birakmiyor, oteki elini bile boylece dizgine aliyordun
Ben muslugu agarken di§arda sözde gene borular galiniyordu. Trampetler vuruluyordu. Asansorun onunde ko§u§an ayak sesleri, saygili ün tonlari... âdeta mahmuzlu gizmelerin §rak §rak birbirine vurulu§u.